Dżdżownice są pasożytami jelitowymi, które są stosunkowo częste u psów, ale tylko sporadycznie u kotów. Terminem „zarażenie włosogłówką” określa się „trichuriasis”. Nazwane są na podstawie różnych gatunków Trichuris, które wpływają na różne gatunki żywicieli. Pasożyt jest często przenoszony na psy po spożyciu zakażonej materii (pokarmu lub innej materii).
Jak rozpoznać Whipwormy
Whipworms to małe robaki, osiągające maksymalny rozmiar od 2 do 3 cali. Mają cienki, przypominający bicz przód i grubszy tył. Dżdżownice przyczepiają się do ścian jelita grubego, żywiąc się krwią. Większość infekcji jest łagodna, szczególnie u kotów, ale cięższe infekcje wirginijskie mogą powodować przewlekłe problemy zdrowotne u psów.
Cykl życia Whipworma
Whipwormy mają prosty cykl życia; ich jaja są przekazywane w kale, aw idealnych warunkach stają się zakaźne po około 2 do 4 tygodniach w środowisku. Jajka są następnie spożywane (np. Podczas samoopieki lub jedzenia rzeczy z ziemi) i wylęgają się w jelicie cienkim.
Ostatecznie larwy przenoszą się do jelita grubego, zabierając około 11 tygodni, aby stać się dojrzałymi i zdolnymi do wytwarzania większej liczby jaj, które następnie przechodzą do środowiska. Jaja mogą przetrwać lata w środowisku. Whipwormy występują częściej u starszych psów niż u szczeniąt, ale mogą zarazić psy w każdym wieku.
Znaki i objawy Whipworms
U psów z lekkimi zakażeniami zwykle nie występują objawy. W miarę nasilania się infekcji może dojść do zapalenia jelita grubego i mogą wystąpić następujące objawy:
- Utrata masy ciała
- Biegunka
- Śluz lub krew w stolcu
- Niedokrwistość (blade dziąsła, osłabienie) można zaobserwować w przypadku przewlekłych, ciężkich zakażeń
Rzadko zakażenia wirginijskie powodują zespół podobny do choroby Addisona, z okresowymi epizodami osłabienia i zaburzeń równowagi elektrolitowej, chociaż mechanizm tego efektu jest słabo poznany. Ważne jest również, aby pamiętać, że objawy infekcji mogą być obecne, zanim pojawią się jakiekolwiek wizualne dowody na obecność jajowatych. Koty zwykle mają lekkie infekcje i brak objawów.
Diagnoza Whipwormów
Jajka dżdżownic można wykryć pod mikroskopem podczas kontroli próbki kału (proces testowy nazywa się flotacją kału). W przeciwieństwie do obleńców i tęgoryjców, żeńskie bobry wytwarzają jaja z przerwami, więc jaja mogą być trudne do złapania w testach kałowych. Powtarzające się testy mogą być konieczne, a jeśli podejrzewa się infekcję wirginijską, zwykle w przypadku dżdżownic leczy się je nawet, jeśli nie znaleziono jaj.
Leczenie Whipwormów
Istnieje wiele leków, które można stosować do leczenia dżdżownic, a weterynarz może pomóc wybrać odpowiedni dla twojego psa. Whipwormy są często odporne na niektóre pospolite odrobaczenia, więc leczenie może być receptą dla ciebie nową. Powtarzające się zabiegi są zazwyczaj zalecane dla uzyskania najlepszych wyników (np. Po 3 tygodniach i 3 miesiącach). Jeśli twój pies lub kot już przyjmuje leki na serce na receptę, poinformuj o tym swojego lekarza weterynarii. Będą musieli wyrównać leki przed rozpoczęciem oddzielnego odrobaczania wirówki.
Ponieważ jaja przeżywają tak długo, możliwość ponownego zakażenia jaj pozostających w środowisku jelitowym jest znaczna i dość wysoka. Twój weterynarz może zalecić comiesięczną profilaktykę pasożytniczą, która jest skuteczna dla dżdżownic, aby na bieżąco zapobiegać infekcjom wirginijskim. Ważne jest, aby szybko i higienicznie usuwać odpady zwierzęce, aby zapobiec infekcjom robakami.
Jeśli u twojego psa zdiagnozowano dżdżownice, staraj się czyścić wszelkie powierzchnie, które mogą być zainfekowane. Używaj domowego wybielacza i innych środków dezynfekujących. Jeśli twój pies często wypróżnia się w określonym obszarze na twoim podwórku, korzystne może być zastąpienie żwiru, wiórów lub innego materiału, który może być zainfekowany i jest trudny do czyszczenia.
Ludzie i pies Whipworms
Były rzadkie i kontrowersyjne doniesienia o ludziach zarażonych robakami. Jednak zwierzęce dżdżownice nie są uważane za znaczące zagrożenie dla zdrowia ludzkiego (chociaż ludzie mają swoje własne gatunki włosogłów).
Jeśli podejrzewasz, że twoje zwierzę jest chore, zadzwoń natychmiast do weterynarza. W przypadku pytań związanych ze zdrowiem należy zawsze skonsultować się z lekarzem weterynarii, który zbadał zwierzę, zna historię zdrowia zwierzęcia i może wydać najlepsze zalecenia dla swojego zwierzaka.
