Szczenięta zazwyczaj wykazują strach w obliczu nieznanych ludzi, zwierząt lub sytuacji. Ta normalna emocja jest mechanizmem ochronnym, który skłania psa do walki lub ucieczki przed niebezpieczeństwem. Jest wspólny dla wszystkich zwierząt (w tym ludzi). Są kroki, które możesz podjąć, aby złagodzić niektóre obawy szczeniaka i zapobiec jego nadmiernemu reagowaniu, gdy przestraszy się.
Zidentyfikuj strach
Istnieją prawie nieograniczone okoliczności, które mogą wywołać strach lub niepokój u młodego psa. Niektóre są bardziej powszechne niż inne. Wszystko poza doświadczeniem szczeniaka jest zazwyczaj postrzegane jako potencjalne zagrożenie, szczególnie przez uległe lub nieśmiałe zwierzęta. Jest to przydatne do celów szkoleniowych, jeśli można zidentyfikować konkretny strach. Niektóre typowe obawy obejmują:
- Dziwne odgłosy lub podejście nieznajomego mogą spowodować, że każdy pies zareaguje, ale może być szczególnie przerażający dla szczeniaka.
- Bycie samotnym może być przyczyną niepokoju szczeniaka.
- Szczenięta mogą lękliwie reagować na nieznane zwierzęta, spotykać się z dziećmi lub przedstawiać dzieciom.
- Szczenięta potrafią wystraszyć się na widok ludzi w mundurach, długich włosach lub w kapeluszu.
Niektóre rasy północne, takie jak husky syberyjskie, jak również większe rasy, takie jak owczarki niemieckie i labradory, wydają się bardziej podatne na fobie hałasowe, jak strach podczas burz lub fajerwerków. A pies, który jest przestraszony czymś szczególnym w okresie socjalizacji, może zawsze reagować na ten bodziec w straszliwy sposób.
Zobacz jak reaguje szczeniak
Odpowiedź szczenięcia na strach zależy od okoliczności i pewności siebie (lub nie) szczeniaka. Gdy szansa jest dostępna, większość szczeniąt ucieka lub próbuje ukryć się przed zagrożeniem. Szczenięta niespokojne lub obawiające się samotności mogą próbować uciec, drapiąc okna lub drzwi, płacząc lub wyjąc do towarzystwa, a nawet żując lub eliminując niewłaściwie. Uległy pies przykuca w niskiej pozycji, a następnie przewraca się na plecy i wykonuje uległe oddawanie moczu, aby uspokoić postrzegane zagrożenie.
Kiedy ucieczka nie jest możliwa i czuje się osaczona lub broni swojej własności (na przykład podwórko), wynikiem może być agresja wywołana strachem. Możesz zauważyć tę reakcję u swojego szczeniaka, gdy sięgniesz do jego skrzyni, a on warczy i trzaska na ciebie, ale potem staje się przyjazny i szczęśliwy po wyjściu z więzienia. Pies nie może uciec ze skrzyni, więc zbliżające się ręce mogą wywołać reakcję strachu klatki.
Twój szczeniak komunikuje swój strach i stara się odeprzeć zagrożenie, warcząc, szczekając, podnosząc hackle i spłaszczając uszy. Sygnały te mają sprawić, że agresor się cofnie, a jeśli nie zadziałają, pies może zaatakować.
Zmniejsz strach
Najlepszym sposobem na zapobieganie strachowi jest budowanie zaufania we wczesnym wieku, poprzez wystawianie szczeniąt na wiele nowych pozytywnych doświadczeń. Psy, które są szczególnie nieśmiałe, mogą skorzystać z treningu posłuszeństwa i interaktywnych sesji gry. Nic nie buduje psiego zaufania jak chwalenie za robienie czegoś dobrze. Przeciąganie liny z ręcznikiem to świetny impuls dla psów.
Jeśli zauważysz, że dany wyzwalacz jest jedyną przyczyną strachu, spróbuj go wyeliminować. Jeśli to nie jest możliwe, powoli pomóż swojemu psu poczuć się komfortowo za pomocą spustu i małymi krokami ich strach może zniknąć.
Problemy i zachowania sprawdzające
Wiele młodych psów ma tendencję do nieśmiałości w okresie dojrzewania, w wieku od 4 do 5 miesięcy. Pomocna może być staranna socjalizacja do potencjalnych wyzwalaczy w tym czasie. Większość tych zachowań związanych z lękiem zanika, gdy pies dojrzewa, nabiera pewności siebie i przyzwyczaja się do sytuacji wyzwalającej. Wyjątki mogą przekształcić się w zachowania problemowe.
Karanie psa za przerażające zachowanie nie działa, aw niektórych przypadkach nasila zachowanie i pogarsza. Niezwykle bojaźliwy pies, zwłaszcza ten, który reaguje agresywnie, potrzebuje więcej pomocy, którą może zaoferować większość właścicieli zwierząt. Skonsultuj się z profesjonalnym behawiorystą zwierząt w celu uzyskania porady; niektóre psy mogą odnosić korzyści z leków przeciwlękowych.
